Η Επίσκεψη Στον Οδοντίατρο
Η επίσκεψη στον οδοντίατρο για πολλούς δεν είναι ευχάριστη καθώς έχει συνδυαστεί με δυσάρεστες εμπειρίες. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να αποφύγουμε κάτι τέτοιο να συμβεί και στο παιδί. Τα παιδιά που επισκέπτονται τον οδοντίατρο ανήκουν κατά κανόνα σε τρείς κατηγορίες:
- παιδιά που έχουν ήδη εμπειρία (ευχάριστη ή δυσάρεστη) από οδοντιατρική θεραπεία,
- παιδιά που έχουν ακούσει ιστορίες (συνήθως δυσάρεστες) από τους γονείς τους ή από συνομήλικούς τους, και
- παιδιά που δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με τον οδοντίατρο.
Τα παιδιά που έχουν ακούσει ιστορίες για τον οδοντίατρο ή είχαν ήδη μια δυσάρεστη εμπειρία με κάποιον οδοντίατρο ή ακόμα και γιατρό, είναι πολύ πιθανό να έχουν αναπτύξει ένα είδος φοβίας για τον οδοντίατρο. Επιπλέον, παιδιά μικρής ηλικίας (βρέφη και νήπια), επισκέπτονται ένα άγνωστο μέρος, γεγονός που μπορεί να τους προκαλεί άγχος. Όλα αυτά είναι πιθανό να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητη συμπεριφορά του παιδιού κατά τη διάρκεια της θεραπείας, που πολύ πιθανό να χρειαστεί να διακοπεί. Προκειμένου να επιτύχουμε τη συνεργασία του παιδιού στο οδοντιατρείο αλλά και την επιθυμία του παιδιού να επανέλθει στο ιατρείο, υπάρχουν κάποιοι απλοί κανόνες που μπορούμε να ακολουθήσουμε.
Χρήσιμες Συμβουλές
-Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ώστε το παιδί να μη φοβάται την επίσκεψη στον οδοντίατρο;
Κατ’αρχήν, πρίν από την πρώτη επίσκεψη του παιδιού στον οδοντίατρο, φρόνιμο είναι να αποφύγουμε οποιαδήποτε περιγραφή του τι πρόκειται να γίνει. Λέξεις όπως ένεση και πόνος, προκαλούν φόβο στο παιδί. Φράσεις όπως: ¨μη φοβάσαι, θα σου κάνουν ένεση και δε θα πονέσεις¨, είναι αρκετές για να δημιουργήσουν άγχος και φόβο. Μία απλή απάντηση όπως ¨πάμε να μετρήσουμε πόσα δόντια έχεις¨ ή να ¨βουρτσίσουμε και να γυαλίσουμε τα δόντια¨ είναι σαφώς λιγότερο αγχωτικές. Είναι δουλειά του οδοντιάτρου να εξηγήσει με τον κατάλληλο τρόπο στο παιδί το είδος της θεραπείας.
-Πώς μπορεί να βοηθήσει ο οδοντίατρος;
Όπως θα διαπιστώσετε και οι ίδιοι, το οδοντιατρείο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να δημιουργεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα για τα παιδιά και να νοιώθουν το περιβάλλον πιο φιλικό προς αυτά. Επιπλέον, η γιατρός διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις παιδικής και εφηβικής ψυχολογίας ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού και να αντιμετωπίζει τυχόν προβλήματα στη συνεργασία. Για παράδειγμα, εάν ένα παιδί κλαίει κατά τη διάρκεια της θεραπείας, σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται με αυστηρότητα το παιδί εάν το κλάμα είναι αποτέλεσμα φόβου.
-Πώς μπορεί να βοηθήσει ο γονιός;
Υπάρχουν οδοντίατροι που δεν αφήνουν τους γονείς μέσα στο οδντιατρείο κατά τη διάρκεια της θεραπείας γιατί πιστεύουν ότι επεμβαίνουν στη θεραπεία και προκαλούν άγχος στο παιδί. Στο ιατρείο μας, όλοι οι γονείς μπορούν, εφ’ όσον το επιθυμούν να βρίσκονται μέσα στο ιατρείο. Παρ’ολ’αυτά, είναι αλήθεια ότι ένας αγχωμένος γονιός μεταφέρει το άγχος του και στο παιδί χωρίς να το καταλαβαίνει. Επίσης, όταν ο γονιός μιλάει συνεχώς στο παιδί καθησυχάζοντάς το ότι δε θα πονέσει ενώ βρίσκεται στην οδοντιατρική καρέκλα, δημιουργεί πρόβλημα στην επικοινωνία του παιδιού με τον οδοντίατρο. Το καλύτερο είναι ο γονέας να κάθεται στο ιατρείο, ακόμα και δίπλα στο παιδί ή κρατώντας του το χέρι, αφήνοντας όμως τον γιατρό να μιλάει με το παιδί. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ακραίας συμπεριφοράς του παιδιού, είναι πιθανό να ζητηθεί από τον γονιό να βγεί προσωρινά από το ιατρείο και να περιμένει στην αίθουσα αναμονής, εώς ότου το παιδί ηρεμήσει.